De meneer waarop dit gedicht is geïnspireerd, is inmiddels overleden. Hij was terminaal toen ik aan zijn bed stond en hij nog in een diepe slaap lag. Langzaam werd hij wakker en trof mij aan zijn zij. Niet wetende dat hij later zou worden vereeuwigd door onderstaande woorden en muziek.
U zei niet veel meer
Uw bed klam en vochtig
Zoveel kussens en twee dekbedovertrekken
Ons eerste contact was in uw slaap
Ik weet niet wat u zag
Wellicht een mooie vrouw
Uw huid een eeuwenoude boomstam
Het ontbrak u hier en daar aan schors
Voldoende voor een arm
Toen u ontwaakte
Zag u geen bomenknuffelaarster
Ik kon het ook niet helpen
Uw familie stond rondom
Uw kleinkind beschermde haar snoep
Ik vroeg of het geen pijn deed
Uw ademhaling traag
Het had zo moeten zijn
Ik stond er maar wat ongemakkelijk bij
Bij mijn afscheid werd u wakker
U gaf een knipoog
Meer was er niet nodig
U heeft mij alles verteld
Als je een mooie titel weet, hoor ik dat graag. De mooiste titel zal bovenaan dit gedicht verschijnen.
De Bomenknuffelaarster
Of misschien is de bomenknuffelaar dan beter
Ideeën voor de titel van mijn gedicht zijn nog steeds welkom. De eerste drie inzendingen van Alexander Franken (De derde dag voor kerst), Elisabeth Boor (De eik) en Sandra de Graaf (Het laatste stuk) zou ik bij elkaar kunnen optellen. Dan krijg je bijvoorbeeld: “De derde dag voor kerst zag ik het laatste stuk van de eik”.
Verhaal zonder woorden…
Hoi Sabine, een verhaal zonder woorden was het zeker. Erg leuk dat je op m’n blog reageert en dat je meedenkt voor een mooie titel. Ik denk dat er dit weekend wel een titel verschijnt boven het gedicht.
Bij deze wil ik iedereen bedanken voor het toesturen van een mooie titel voor dit gedicht. De titel die mij uiteindelijk het meest aanspreekt is “De eik”. Onder deze titel zal het gedicht dan ook voortaan door het leven gaan. Elisabeth wint naast deze eervolle vermelding, een stedentrip naar keuze. Ik stel voor Den Haag 😉